Jest taki dzień, że po prostu w pewnym momencie musisz się rozpłakać.
Bez konsekwencji, bez granic, bez odpowiedzi na zasadnicze pytania.

Praktycznie - była mu potrzebna do łóżka.
Wizualnie - chciał ją mieć. 
Teoretycznie - chciał mówić, że ją ma. 
W teorii - potrzebował jej. 
W rzeczywistości - z niej korzystał.

Gdzieś między piciem a paleniem zabrakło Ci czasu na miłość.


Nie jestem zazdrosna. Boli mnie tylko fakt, że inna może Cię mieć - a ja nie.
Niszczysz mnie. Spojrzeniem, uśmiechem. Po prostu niszczysz.


Czasami fajnie byłoby usłyszeć: DOBRZE, ŻE JESTEŚ.


Nawet sobie nie wyobrażasz, ile rzeczy mówię Ci w myślach.






Każda rana z czasem się zagoi, lecz niektóre z nich pozostawią bliznę na całe życie.
Z perspektywy czasu, rozwiązania pewnych spraw i sytuacji są takie oczywiste.


Nie wystarczy podnieść dwóch kącików ust, by być szczęśliwym.


Im bardziej udajesz, że nic Ci nie jest, tym bardziej widać, coś wprost przeciwnego.




Są takie decyzje, które podejmujemy z bólem, by potem móc poczuć wielką ulgę.


Po co udawać świętego, wcześniej czy później i tak się wyda


Każdy z nas ma czasem takie chwile, w których czuje się jakby cały świat obrócił się przeciw niemu.


Kiedy już myślisz, że to koniec, pojawia się nadzieja. Kiedy nadzieję już masz, pojawia się koniec.


Są pytania, na które nie mam ochoty odpowiadać. I odpowiedzi, których czasem nie chcę słyszeć.

Dziewczyny zakochują się przez to co słyszą, faceci zakochują się przez to co widzą, dlatego dziewczyny się malują a faceci kłamią.


Zaufanie to piękny dar - buduje się je latami, traci w ciągu sekundy.


To, co mnie trzyma przy życiu jednocześnie zabija.

“Nie patrz się na mnie, jeśli oczy masz puste, nie zobaczę w nich uczuć, ale przejrzę jak w lustrze. Ten świat mnie nie rozumie, czy ja nie rozumiem świata? A może nie rozumiemy się tu obydwaj na raz?”

To nie jest miłość. To jest jakaś popierdolona obsesja.



Nigdy nie jest za późno na przeprosiny. Czasem jest tylko zbyt późno, żeby wybaczyć.


Chcę stąd wyjść, zatrzasnąć za sobą drzwi i wrócić, kiedy wszystko będzie w porządku.


Tak często mówimy, że tęsknimy, chociaż nawet nie czekamy.


I nigdy już nie będę przepraszać za to jaka jestem.


Nie mów mi jak mam żyć, bo nie będziesz za mnie umierać.


Mówisz o mnie, to mów to do mnie.


Jest tyle rzeczy do naprawiania, a tak mało narzędzi.